Door Erik Jager
In 2025 staat een unieke uitdaging op de agenda van Nofam: een avontuurlijke reis waarbij deelnemers de ruige terreinen van Oeganda en de adembenemende Himalaya in India zullen doorkruisen. Het doel? Fondsen werven voor onderwijsprojecten die een blijvende impact hebben op jongeren in achtergestelde gebieden, zoals de N.E.L.C. School for Blind in India.
Erik's reis is meer dan een verkenning; het is een voorbereiding om ervoor te zorgen dat toekomstige deelnemers een veilige, onvergetelijke en zinvolle ervaring hebben. Door zijn ogen beleven we de schoonheid en uitdagingen van de Himalaya, leren we over de lokale cultuur, en ontdekken we het diepe belang van ons doel: een betere toekomst bouwen door onderwijs.
New Delhi - De Start van het Avontuur
Na een rustige en aangename vlucht met KLM, landde ik in het hart van India - New Delhi. Mijn eerste kennismaking met het Aziatische continent was al meteen fascinerend, vooral door de kleurrijke 'dastars' van de vele Sikhs aan boord. De combinatie van de gekleurde tulbanden en de lange, pluizige baarden gaf me een voorproefje van de culturele rijkdom die ik zou ervaren.
Het was 01:25 uur lokale tijd toen ik landde op Gandhi International Airport. Na de gebruikelijke formaliteiten, zoals visumcontroles en het ophalen van mijn nieuwe koffer, werd ik verwelkomd door de warme Indiase nacht en een tekstbericht van Raj, die mij opwachtte buiten de 'nothing to declare' zone. Ondanks de enorme menigte van meer dan 27 miljoen mensen in Delhi, vonden we elkaar snel.
De rit naar het hotel was een ervaring op zich. Onze taxichauffeur was teleurgesteld over de korte rit, maar bracht ons desondanks veilig naar ons hotel, Classic Diplomat. Daar deelde Raj dat we vanwege een dubbele boeking een kleine kamer moesten delen. Deze korte nacht werd gekenmerkt door het geluid van een rammelende airco en het gesnurk van mijn nieuwe kamergenoot.
De volgende ochtend, na een verfrissende douche en het inpakken van mijn spullen, stapte ik in de kolkende massa van New Delhi - een stad gehuld in een mist van smog, omringd door de geur van brandstof en het geluid van claxonerende auto's. Voordat we verder reisden, genoten we van een typisch Indiaas ontbijt met Idli en Dosa, een ervaring op zich met de pittige curry en de traditie om met de handen te eten.
Met enige vertraging vertrokken we vervolgens vanaf het vliegveld naar het oosten, richting de grens met Nepal, Bhutan en Bangladesh, naar de stad Bagdogra. Dit markeerde het begin van een reis die niet alleen een fysieke uitdaging zou zijn, maar ook een diepe duik in een wereld vol nieuwe ervaringen en culturen.
Darjeeling District - Een Poort naar Nieuwe Werelden
Na een veilige landing in Bagdogra, werd ik hartelijk verwelkomd door twee vrienden van Raj. Met de traditionele Nepalese gele welkomstsjaal om mijn schouders, voelde ik me meteen onderdeel van deze nieuwe wereld. Deze mannen, een leraar Engels en een bankmedewerker, zouden mij vergezellen tijdens de aankomende hike. Hun enthousiasme was aanstekelijk; voor hen was deze tocht een lang gekoesterde droom.
Bagdogra, een militaire luchthaven, zinderde van spanning. Het ligt nabij de 'kippennek', waar landen als Bhutan, Bangladesh, Nepal, China en India elkaar ontmoeten. De stad was een wirwar van smalle straten en 'heilige' koeien, met overal boven ons hoofd een wirwar van elektrische draden.
De rit naar de bergen was een avontuur op zich. We passeerden theeplantages, regenwouden, en apen die langs de weg zaten. Na twee uur kronkelend omhoog te hebben gereden, maakten we een stop in de regio Darjeeling, nabij het plaatsje Marik, waar we die nacht zouden verblijven.
We genoten van een typisch Nepalees gerecht, gekookt deeg met kip en een verrassend scherpe saus, een echte 'vuurproef'. Bij aankomst in ons guesthouse werden we weer met sjaals en mangococktails begroet. De eenvoud van de accommodatie, zonder verwarming, warm water of matras, was opvallend, maar na 38 uur onderweg te zijn geweest, voelde zelfs een houten plank comfortabel aan.
Morgen wacht ons een vroege start, met een tocht naar 3800 meter hoogte, naar een gebied onbereikbaar voor auto's. Bij helder weer zullen we de 'liggende Boeddha', het dak van de wereld, aanschouwen. Het belooft een lange hike te worden, tussen de 21 en 30 kilometer. Met nieuwe schoenen en een hoofd vol indrukken, sluit ik deze lange, boeiende dag af.
Falelung - De Eerste Stappen in de Himalaya
De derde dag van mijn avontuur brak aan in de Himalaya. Ondanks de harde slaapplaats, was het ontwaken met een adembenemend uitzicht onvergetelijk. Vandaag begon onze tocht echt: drie nachten in de majestueuze bergen, met als eerste doel een overnachting op 3680 meter.
De ochtend stond in het teken van voorbereidingen. Raj maakte duidelijk dat ik slechts een rugzak mee kon nemen. Een uitdaging, gezien de inhoud van mijn hutkoffer. De temperatuur zou schommelen van 25°C overdag tot -5°C 's nachts, zonder verwarming of warm water.
Na het ontbijt vertrokken we naar Pulbazar, de poort naar het Singalona National Park, beroemd om zijn rode panda's, zwarte beren en luipaarden. De bureaucratie was intens, vooral vanwege mijn status als enige buitenlander. We vulden talloze formulieren in, een noodzaak door de recente incidenten in dit grensgebied.
In Pulbazar legde ik authentieke momenten vast: een kleermaker die handmatig kleding repareerde, de harmonie van boeddhisme en hindoeïsme, en oude Land Rovers, overblijfselen van de Engelse bezetting, nu een toeristische attractie.
We werden met een van deze Land Rovers naar de berg gebracht, een ervaring op zich. Onderweg bezochten we het oudste boeddhistische klooster in de regio, gebouwd in 1910. Ik leerde over de betekenis van de gebedsvlaggen en de kleuren van het boeddhisme – een nieuwe en fascinerende wereld voor mij.
De hike naar boven was prachtig, met herfstkleuren van walnootbomen, Himalayabamboe en verschillende soorten rhododendrons. Hoewel we de rode panda niet zagen, was de eerste blik op de Kanchenjunga, de op twee na hoogste berg ter wereld, adembenemend.
Tegen de avond, met de zonsondergang en wolken onder ons, voelde ik de grootsheid en stilte van de Himalaya. Deze serene afsluiting van de dag was een herinnering aan waarom ik hier was.
Ons guesthouse die avond was eenvoudig: geen verwarming, geen warm water, en een ijzige kou die zelfs binnen voelbaar was. We dineerden in volledige winteruitrusting, terwijl een groep scholieren karaoke zong.
Na een korte tijd besloten we ons terug te trekken in onze koude kamer, klaar om ons voor te bereiden op wat de volgende dag zou brengen in deze indrukwekkende omgeving. Lees in mijn volgende blog post over mijn indrukwekkende ontmoeting met de “Sleeping Buddha”.