Door Erik Jager
Een nieuwe dag brak aan in de Himalaya, met temperaturen onder het vriespunt bij het ontwaken. Toen ik naar buiten stapte, werd ik begroet door de immense schoonheid van de 'Sleeping Buddha', het iconische beeld van de Himalaya Trail. Het heldere, onbewolkte weer onthulde een adembenemend uitzicht op de Sleeping Buddha in India, de Three Sisters in Nepal, Mount Everest, en Bhutan's Chomolhari.
Onze ochtend begon met een rit in onze trouwe Britse Land Rover, een overblijfsel uit de koloniale tijd. Dit voertuig was onmisbaar voor het ruige terrein. Na een uur en diverse checkpoints, waarbij ik als enige buitenlander steeds weer mijn gegevens moest invullen, begonnen we aan het laatste deel van onze tocht te voet.
De wandelroute was een prachtige mix van landschappen: van rhododendronbossen en zilversparren tot rotsachtige afdalingen en beklimmingen. Elke keer openbaarde de Himalaya zich weer in een ander, adembenemend perspectief. Onderweg kwamen we veel yaks tegen, pluizige wezens die er aaibaar uitzien, maar verrassend agressief kunnen zijn. Hun melk wordt gebruikt voor het maken van kaas, boter en snoep, die hier dienen als een soort kauwgom.
Interessant was de ontdekking dat, hoewel hindoes en boeddhisten geen rundvlees eten en koeien als heilig beschouwen, yaks wel geconsumeerd mogen worden. Na 17 kilometer hiken bereikten we onze slaapplaats. Weer een simpele kamer, deze keer zonder ramen en met vier mensen in één bed.
Er was echter een verrassing: ik mocht niet blijven omdat de accommodatie op Nepalees grondgebied lag, en ik had geen visum voor Nepal. De grenzen tussen Nepal en India lopen hier dwars door elkaar, wat voor mij als buitenstaander onzichtbaar was. Dus moest ik naar een nog hoger gelegen plek met nog minder voorzieningen.
Onze laatste nacht in de Himalaya zou kort zijn; we stonden om 04:30 op om de zonsopkomst over de Himalaya te zien. Morgen zouden we afdalen van 4000 naar 1200 meter, een lange tocht van 16 kilometer naar een dorpje in het dal voor onze overnachting.
De dag was weer bijzonder en mooi, een dag waarop ik de Himalaya en zijn 'witte dak' van onze aarde mocht ervaren in al zijn grootsheid.
Phulat - Op Weg Naar De Top
Vroeg in de ochtend, om 04:32, riep mijn wekker mij uit een koude slaap. Zonder elektriciteit in Phulat, vond ik mijn weg in het donker met alleen een hoofdlampje. Het doel was om de zonsopgang vanaf een bergtop op 3900 meter te zien, een klim die direct een uitdaging vormde na het verlaten van mijn koude bed.
Boven op de berg waren we de eersten. De koude wind sneed door mijn gezicht, maar de inspanning werd snel beloond. Terwijl de ochtendkleuren de hemel kleurden, ontvouwde zich een adembenemend panorama met de 'Sleeping Buddha', Kanchenjunga en de verre Mount Everest, die zich helder en onbewolkt toonde.
Na dit magische moment keerden we terug naar de warmte van de keuken in mijn hut in Phulat, waar het ontbijt bereid werd op een open vuur. Het brood en de warme soep brachten mijn bevroren lichaam weer tot leven.
De afdaling van 3800 naar 1200 meter was een tocht vol variatie, door landschappen van rhododendronbossen en langs steile bergpaden. Onderweg hoopten we de rode panda te spotten, maar helaas bleef deze schuw.
Gorkhey, ons eindpunt, was een bescheiden dorpje aan een rivier, met een eenvoudig leven dat voornamelijk draait om zelfvoorzienende landbouw en een klein beetje toerisme. Het leven hier was zichtbaar zwaar, met basisvoorzieningen en eenvoudige transportmethoden, zoals het dragen van goederen in manden bevestigd aan het voorhoofd.
's Avonds maakte de eigenaar van het guesthouse een vuur voor ons buiten, de enige manier om warm te blijven. Het avondeten was eenvoudig maar voedzaam, typisch voor wat we tijdens onze reis hadden ervaren.
Ik bracht de avond door met het bijwerken van mijn Polar Steps, een uitdaging met de koude temperaturen. Het was onze laatste nacht op de Himalaya Trail. Hoewel we de route hadden ingekort vanwege mijn beperkte tijd, gaf onze reis een volledig beeld van deze prachtige en uitdagende tocht.
Nu restte mij alleen nog het omarmen van de nacht, hopend op een lange en rustgevende slaap. Morgen zou een nieuwe dag aanbreken, en met deze laatste nacht in de Himalaya's naderde ons avontuur zijn einde.
Darjeeling - Een Contrastrijke Afsluiting
Mijn laatste dag van de Himalaya-ervaring begon niet met het alarm van mijn iPhone, maar met een klop op de deur. "Erik, good morning, I have some milk tea for you!" Het was een uur eerder dan gepland, maar een lief gebaar om de dag mee te beginnen. De milk tea, een mix van melk, thee en veel suiker, is een lokale favoriet en een effectieve wekker.
Het ontbijt werd buiten geserveerd, een noodzaak in het eenvoudige dorp Ghorkey. Het leven hier is hard en primitief, vergelijkbaar met mijn ervaringen in Wit-Rusland. Alles, van boodschappen tot bouwmaterialen, moet over moeilijke paden vervoerd worden, vaak op het hoofd van de dorpelingen.
We vertrokken om 09.00 uur voor onze laatste etappe, een 16 kilometer lange tocht die volgens Raj 'redelijk vlak' zou zijn. Maar al snel werd duidelijk dat dit niet het geval was. Ik liep over steile en rotsachtige paden, onder de indruk van de locals die dit op badslippers deden met zware lasten op hun rug.
Het landschap was voortdurend in verandering en verbazingwekkend mooi. Ik voelde me bevoorrecht om in deze pure natuur te zijn, ondanks mijn opvallend nieuwe en nauwelijks gebruikte outdoor schoenen.
Na ongeveer drie uur wandelen bereikten we Rammam. Hier werd ik verwelkomd door een lokale dame die thee en Nescafé voor me maakte. Ik zat in haar moestuin, omringd door kippen, starend over de groene vallei in alle rust en stilte.
Toen Raj arriveerde, deelde hij met mij dat India bestaat uit 29 districten met elk hun eigen taal. Hindi is gekozen als de nationale taal om eenheid te brengen in de diversiteit van ongeveer 1600 talen.
Onze laatste 7 kilometer naar Sepi Gaon vlogen voorbij. Daar wachtte onze jeep om ons naar Darjeeling te brengen. Na een lunch, die wederom pittig was, begon onze rit naar Darjeeling - een reis die 4,5 uur duurde door onverwachte omstandigheden.
Eenmaal in Darjeeling aangekomen, was het contrast groot: een hotel met warm water, een douche en zelfs een ontbijtbuffet. Dit markeerde het einde van een ongelooflijk avontuur, een reis die ik zeker zal aanbevelen voor toekomstige deelnemers van de Himalaya Experience van Samen voor Morgen.
Terwijl mijn reis door de adembenemende Himalaya ten einde komt, leidt het pad me naar een nieuw avontuur in Coochbehar, waar een hartverwarmend bezoek aan de N.E.L.C. Blindschool wacht. Lees hier over mijn ontmoetingen met de kinderen van de Blindschool.
